مزایا و معایب پلاستیک های زیست تخریب پذیر

در حال حاضر، ما حتی نمی توانیم زندگی بدون پلاستیک ها را تصور کنیم. ما از پلاستیک در شکل های مختلف، مانند کیسه، بطری آب، ظروف غذا و بسیاری موارد دیگر استفاده می کنیم. در نتیجه، امروزه تقریباً در همه جا می توان پلاستیک را یافت. این پلاستیک‌ها به اقیانوس‌ها راه پیدا می‌کنند و حتی آب آشامیدنی ما را به شکل میکروپلاستیک‌ها آلوده می‌کنند.

همه ما می دانیم که چگونه پلاستیک یک تهدید جدی برای محیط زیست است و باعث آسیب به انسان ها و حیوانات روی کره زمین می شود. اما با این حال، هنوز هم از آن استفاده می کنیم. برای یافتن راه حل های سازگار با محیط زیست و جلوگیری از عواقب شدید زباله های پلاستیکی، پلاستیک های زیستی توسعه یافته اند. به این محصولات، پلاستیک های زیست تخریب پذیر نیز گفته می شود.

پلاستیک های زیست تخریب پذیر چیست؟

پلاستیک ها عمدتاً دو نوع هستند – 1) پلاستیک های معمولی و 2) پلاستیک های زیست تخریب پذیر. تفاوت عمده بین پلاستیک معمولی و پلاستیک زیست تخریب پذیر در این است که پلاستیک زیست تخریب پذیر، در مقایسه با پلاستیک سنتی، سازگار با محیط زیست است، به این معنی که در مواجهه با محیط، به طور طبیعی تجزیه می شود؛ زیرا میکروارگانیسم های موجود در محیط می توانند مواد سازنده پلاستیک زیست تخریب پذیر را تجزیه کنند.

معمولاً پلاستیک های زیست تخریب پذیر، پلاستیک های زیستی هستند که از مواد پتروشیمی با افزودنی های زیست تخریب پذیر و مواد خام تجدید پذیر، تولید می شوند. این پلاستیک ها پس از مدتی به کمپوست تبدیل می شوند و در نتیجه حداقل آلودگی را ایجاد می کنند.

این روزها از مواد گیاهی کاملاً طبیعی در تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر استفاده می شود که شامل گیاهان، روغن ذرت، نشاسته یا حتی پوست مرکبات است. بنابراین، استفاده از پرکننده های شیمیایی دیگر، نیاز نیست زیرا خطر انتشار مواد مضر برای محیط زیست در حین تجزیه را دارند.

دو شکل پلاستیک زیست تخریب پذیر وجود دارد، قالب تزریقی و فرم جامد. فرآیند تولید آن، با ذوب شدن تمام مواد اولیه آغاز می گردد. پس از آن، این مخلوط را در قالب هایی با اشکال مختلف مانند بطری های پلاستیکی آب، ظروف و بسیاری موارد دیگر می ریزند. فرم جامد برای اقلامی مانند کیسه، بطری آب، ظروف غذا، کیسه های جمع آوری برگ و موارد دیگر استفاده می شود.

این روزها اکثر مصرف کنندگان، به دلیل افزایش آگاهی نسبت به گرم شدن کره زمین و مسائل زیست محیطی، تمایل به استفاده بیشتر از پلاستیک های زیست تخریب پذیر دارند. مزایا و معایب این نوع پلاستیک سازگار با محیط زیست برای آگاهی شما به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید: انواع کیسه زباله خودرو

مزایای پلاستیک های زیست تخریب پذیر چیست؟

مزایای پلاستیک های زیست تخریب پذیر به ما کمک می کند تا بهتر بفهمیم چرا باید آن را نسبت به پلاستیک معمولی ترجیح دهیم.

1- انتشار کربن کمتر در محیط زیست

بهترین بخش پلاستیک های زیست تخریب پذیر این است که در طول فرآیند تولید پلاستیک های زیستی، انتشار کربن در هوا که به اثر گلخانه ای و گرمایش جهانی می افزاید، در حداقل مقدار ممکن است. هنگام تولید یک تن پلاستیک معمولی، پنج تن کربن منتشر می شود.

به طور متوسط سالانه بیش از 100 میلیون تن پلاستیک مصرف می کنیم. طبق نسبت استاندارد 5:1 تولید، این صنعت سالانه 500 میلیون تن دی اکسید کربن تولید می کند که وارد جو زمین می شود که معادل آلایندگی سالانه 19 میلیون خودرو است. با این حال، تولید هر تن پلاستیک زیستی، تنها حدود 0.8 تن کربن منتشر می کند. این عدد در مقایسه با پلاستیک معمولی بسیار کمتر است و گازهای گلخانه‌ای که در طول فرآیند تولید منتشر می‌کنند 68 درصد کمتر خواهد بود.

2- مصرف انرژی و نفت کمتر

تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر نسبت به تولید پلاستیک های سنتی، به انرژی کمتری نیاز دارد. در مقایسه با تولید پلاستیک از نفت خام، پلاستیک زیست تخریب پذیر با همان کمیت و کیفیت، 65 درصد انرژی کمتری نیاز دارد.

فرآیند تولید پلاستیک زیست تخریب پذیر نیازی به فناوری پیچیده تر، با سوزاندن سوخت های فسیلی ندارد، مشابه آنچه که در مورد پلاستیک معمولی انجام می شود. بنابراین، می توان پلاستیک های زیستی بیشتری را نسبت به پلاستیک های معمولی، با استفاده از همان انرژی تولید کرد. این همچنین باعث آلودگی کمتری در محیط زیست می شود.

3- زمان کمتر در تجزیه

مشکل اصلی پلاستیک های سنتی این است که پس از دور ریختن، تجزیه و تخریب آن بیش از صدها سال طول می‌کشد، در حالی که پلاستیک‌های زیست‌ تخریب ‌پذیر از مواد جایگزین یا آنزیم‌های تخصصی یا مواد شیمیایی برای تجزیه محتوای خود به عناصر دیگر، بین سه تا شش ماه استفاده می‌کنند.

4- تولید زباله کمتر و محل کمتر برای دفن زباله

سالانه 32 میلیون تن زباله پلاستیکی تولید می شود که تقریباً 13 درصد زباله های فعلی را تشکیل می دهد. از این تعداد، تنها 9 درصد بازیافت می شود و بقیه پلاستیک های معمولی دور ریخته شده، در محل دفن زباله رها می شوند. محل های دفن زباله، مشکلات زیادی از جمله انتشار آلودگی در محیط زیست و همچنین بیماری های مضر برای انسان و حیوانات ایجاد می کنند.

همچنین، زمین های بیشتری برای دفن بهداشتی این زباله ها مورد نیاز است که در عوض می توانست برای کشاورزی، سکونت یا کاربردهای صنعتی استفاده شود. اگر از بیوپلاستیک استفاده کنیم، مشکل دفن زباله حل می شود زیرا پلاستیک های زیستی جذب خاک می شوند و به کمپوست یا هوموس تبدیل می شوند و زباله کمتری وجود خواهد داشت.

5- عدم انتشار سموم یا مواد شیمیایی

پلاستیک های زیست تخریب پذیر، غیرسمی هستند زیرا در مقایسه با سایر انواع پلاستیک های معمولی حاوی کربن، هیچ گونه مواد شیمیایی یا سمی ندارند. پلاستیک های معمولی، کربن، متان، ترکیبات شیمیایی و سایر اشکال آلاینده را در خود نگه می دارند. هنگامی که دور ریخته می شوند و شروع به تجزیه شدن می کنند، یا زمانی که ذوب می شوند یا می سوزند یا بازیافت می شوند، کربن، مواد شیمیایی مضر و سایر آلاینده ها را در جو آزاد می کنند.

پلاستیک های قدیمی، همچنین می توانند حاوی مواد خطرناکی باشند که می توانند بر سلامت ما تأثیر بگذارند. از سوی دیگر، پلاستیک های زیست تخریب پذیر هیچ کربن، مواد شیمیایی یا سایر مواد آلاینده آزاد نمی کنند.

6- تجزیه طبیعی

پلاستیک های زیست تخریب پذیر، قابل تبدیل به کمپوست هستند، به این معنی که به مواد طبیعی تجزیه می شوند و با خاک ترکیب می شوند. این تجزیه توسط میکروارگانیسم‌های طبیعی مانند باکتری‌ها و قارچ‌هایی که در اطراف وجود دارند، صورت می‌گیرد.

این میکروارگانیسم‌ها به آسانی پلاستیک‌ها را متابولیزه می‌کنند و ساختار پلاستیک زیست تخریب ‌پذیر را که برای محیط زیست مفید است، تجزیه می‌کنند. هنگام خرید باید از روی برچسب اقلام بیوپلاستیک، اطمینان حاصل کرد که در مدت زمان کمتری تجزیه می شوند یا خیر.

7- داشتن فرمولاسیون جدید

در فرآیند ساخت پلاستیک های زیست تخریب پذیر، هنگامی که مواد طبیعی به پلیمر تبدیل می شوند، می توان آنها را با پلاستیک هایی که با استفاده از مولکول های نفت ساخته شده اند، مخلوط کرد. بنابراین، می تواند درصد حاصل از سوخت های فسیلی را کاهش دهد و این محصول مخلوط، اغلب از استحکام بیشتری نسبت به نمونه معمولی برخوردار است.

8- قابل بازیافت، راحت و آسان

پلاستیک زیست تخریب پذیر را می توان به راحتی بازیافت کرد تا از افزایش تعداد زباله های پلاستیکی و انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از تولید توسط صنعت جلوگیری شود. صرفه جویی خالص کربن برای بازیافت، تا 30 درصد خواهد بود و از نظر برخی از محققان، اگر به پلاستیک های زیست تخریب پذیر روی بیاوریم، این صرفه جویی می تواند به 80 درصد برسد.

معایب پلاستیک های زیست تخریب پذیر چیست؟

پلاستیک های زیست تخریب پذیر علیرغم داشتن مزایای بسیار نسبت به پلاستیک های معمولی، معایب خاصی نیز دارند. بیایید در مورد برخی از آنها بحث کنیم.

1- هزینه بالای تولید

پلاستیک های زیست تخریب پذیر شاید راه حل مقرون به صرفه ای نباشند، زیرا در مقایسه با تولید پلاستیک های سنتی، به 50 درصد سرمایه بالاتری نیاز دارند.

2- نیاز به یک روش دفع مناسب

ما باید یک روش خاص را برای دفع پلاستیک های زیست تخریب پذیر پیدا کنیم. اگر این پلاستیک ها در محل دفن زباله ریخته نشود، می تواند به طور موثر در محیط اطراف، بدون ایجاد آلودگی، تجزیه شود. از آنجایی که بسیاری از مردم نمی دانند چگونه پلاستیک های زیستی را از سایر انواع پلاستیک جدا کنند، آنها را با هم مخلوط می کنند. باید درک کرد که در یک محل دفن زباله، وضعیت پلاستیک معمولی و پلاستیک زیست تخریب پذیر یکسان است.

3- مورد نیاز برای کمپوست سازی

در مورد پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر، کمپوست‌ سازهای صنعتی موظفند آن‌ها را به کمپوست تبدیل کنند و در برخی کشورها وجود تجهیزات لازم، مشکل ساز است. بدون تجهیزات مناسب، پلاستیک زیست تخریب پذیر که نیاز به پردازش دارد را نمی توان بدون پردازش به درستی دور انداخت.

4- آب و هوا، یک عامل تأثیرگذار است

دفع پلاستیک های زیست تخریب پذیر به آب و هوا بستگی دارد. در این فرآیند، دما و رطوبت نقش بسزایی دارند. تولید کمپوست در هوای سرد، بسیار کندتر انجام می شود و در رطوبت بالا، متوقف می شود. این پلاستیک ها به طور موثر در آب و هوای استوایی دور ریخته می شوند.

5- استفاده از مواد شیمیایی در مزارع کشت محصولات ارگانیک

پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر از مزارع ارگانیک به دست می‌آیند زیرا بر پایه‌ی گیاه هستند و در تولید آن از سویا و ذرت استفاده می‌شود. اما علف‌کش‌ها، آفت‌کش‌ها و سایر مواد شیمیایی روی این گیاهان اسپری می‌شوند که آنها را آلوده می‌کنند و می‌توانند انتقال یابند یا وارد محصول نهایی شوند.

6- استفاده از زمین های زراعی

تولید مواد طبیعی با هدف تولید پلاستیک زیست تخریب پذیر، نیاز به استفاده از زمین های زراعی دارد؛ بنابراین، این یک مسئله مهم در کشورهای در حال توسعه است. همچنین تولید این پلاستیک ها به منابع کمیاب و ارزشمند دیگری مانند آب نیاز دارد.

7- هیچ راه حلی برای آلودگی اقیانوس ها وجود ندارد

پلاستیک زیست تخریب پذیر، مشکلات آلودگی اقیانوس ها را حل نمی کنند زیرا نمی توانند در آب اقیانوس ها تجزیه شوند. آنها یا مانند پلاستیک های سنتی روی سطح آب شناور می شوند یا میکروپلاستیک هایی ایجاد می کنند که برای زندگی جانداران دریایی مضر است.

8- آزادسازی متان

برخی از پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر هنگام تجزیه شدن، متان تولید می‌کنند و آسیب احتمالی این گاز به‌ طور قابل‌توجهی بیشتر از چیزی است که دی اکسید کربن ایجاد می‌کند.